Bez względu to czy człowiek udomowił wilka, czy też jak twierdzą niektórzy, wilk wybrał udomowienie, ludzie od bardzo dawna mają wiernych czworonożnych towarzyszy, a przyjaźń człowieka i psa wielokrotnie zapisała się na kartach historii oraz w tekstach kultury. Powiedzenie „wierny jak pies” nie wzięło się znikąd. Psy są oddane, bezwarunkowo kochają swoich właścicieli, wyczuwają ich nastroje, są chętne do wspólnej pracy i zabawy.

POCZĄTKI DOGOTERAPII

Jak czytamy na blogu JOHN DOG ŻYCIE Z PSEM, już w XVIII wieku w szpitalu psychiatrycznym w Anglii lekarze wpadli na pomysł, by pacjenci opiekowali się zwierzętami. Miało to pomagać chorym w rozwijaniu samokontroli. Kolejnym ważnym momentem w historii dogoterapii była zakończona sukcesem próba nawiązania kontaktu z chorym psychicznie mężczyzną, którą w 1958 r. podjął amerykański psychiatra Boris Levinson. W 1964 r. opisał on swoje doświadczenia w książce zatytułowanej: „Pies jako terapeuta”. W latach 70. XX wieku pracujący na uniwersytecie w Ohio Samuel i Elizabeth Corsonowie opracowali metodę, którą nazwali pet-facilitated psychoterapy. Polegała ona na regularnej interakcji z psami utrzymywanej przez osoby z zaburzeniami psychicznymi.  Zastosowana przez małżeństwo Corsonów forma terapii przynosiła bardzo dobre efekty, pozytywnie wpływając na samopoczucie pacjentów.

DOKTOR PIES

Od tego czasu nowa dziedzina wypracowała własną terminologię, doczekała się wielu publikacji naukowych i znacznie poszerzyła swój zakres. Obecnie terminem dogoterapia lub kynoterapia określa się terapię z udziałem psa, czyli metodę wzmacniająca efektywność rehabilitacji, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies, prowadzony przez wykwalifikowanego terapeutę. Specjaliści podkreślają, że dogoterapia najbardziej efektywna jest w rehabilitacji dzieci, ze względu na „ukrycie” ćwiczeń rehabilitacyjnych w formie zabawy z psem. Daje również efekty w terapii osób chorych, samotnych i starszych. Działanie w tym przypadku przede wszystkim polega na nawiązaniu psychicznej więzi ze zwierzęciem, co przyspiesza leczenie lub ułatwia przejście choroby.

CODZIENNY TERAPEUTA

Wprawdzie nie każda aktywność z udziałem psa może zostać określona mianem dogoterapii, jednak jak przyznają właściciele czworonogów dobroczynny wpływ psiego towarzystwa odczuwa się każdego dnia. Spacery, wspólne zabawy, karmienie, pielęgnacja i tresura – zwykłe, codzienne czynności, które pozwalają budować niezwykłą więź. Dla najmłodszych to szkoła odpowiedzialności, dla seniorów impuls do aktywnego spędzania czasu, a dla wszystkich radość z posiadania przyjaciela.

Co z alergiami na psią sierść? Czy są rasy, które nie uczulają? Czy kontakt z psem może grozić zdrowiu małego dziecka? Zapytaj Twojego Lekarza. Na pytania czekamy pod adresem: zapytaj@localhost